παρατμήγω

Α

(κατά τον Ησύχ.) «παρατέμνω, καταστρέφω» και «παρέτμηξεν

ἐξηφάνισεν».

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + τμήγω «τέμνω, κόπτω, σχίζω»].